Os primeiros minutos de 'O que arde' son dunha beleza abafadora. No medio da noite, apenas iluminados por uns focos cegadores, os ' bulldozer' arrincan a vexetación dun bosque, como monstros metálicos. Unha árbore tras outro se inclinan e caen cunha delicadeza tráxica. As raíces se desarraigan do chan cun renxido xordo e os xigantes vanse desmayando en picado sobre as súas copas, como aristócratas ebrias. A cámara mira de lonxe, hipnotizada por unhas imaxes tan plásticas e telúricas como evocadoras de algo moito máis grande que nós mesmos. E de aí, Oliver Laxe trasládase ás antípodas, aos despachos dun xulgado nos que o expediente dun home pasa de man en man —porque as administracións non teñen cara—: é o de Amador Coro. O pirómano.
A película “O que
arde” é unha película bastante recente da nosa cultura. Ambientada nos nosos
montes paréceme unha película entretida, aínda que o final sexa un tanto
abrupto e sorprendente. Sinceramente, se es alguén con un sentido do arte
agudo, ou simplemente un afeccionado ao cine, recoméndoche a película. Se tan
so buscas acción e as típicas películas de aventuras de hoxe en dia, esta película
non e para ti.
Ningún comentario:
Publicar un comentario