Video

Deportes

O  Judo, ou camiño da xentileza / flexibilidade, foi creado polo mestre xaponés  Jigorō  Kanō en 1882, coñecido nese entón como  Kano- Ryu- Jujutsu,e enriquecido polo mestre  Kyuzo  Mifune despois da morte de  Jigoro  Kano, período no que  Mifune deulle a mellor técnica e elegancia coas que se lle coñece ata o día de hoxe. O mestre  Kano recompilou a esencia técnica (lanzamentos,  luxaciones, inmobilizacións,  estrangulaciones, desarmamentos e golpes) e táctica (desprazamentos, posicionamentos, transicións, métodos de respiración, etc.) de dous das antigas escolas clásicas de combate corpo a corpo xaponés medievais, adaptándoas á simulación dun combate ( randori) en tempo real. Nótese que ata finais do  s. XIX estas técnicas eran ensinadas sen entrar en combate activo, pois varias destas (como as  luxaciones aos xeonllos, á cadeira, o pescozo ou á columna) considerábanse demasiado perigosas para ser incluídas nun formato deportivo. O mestre  Kano experimento, seleccionou e estruturou as técnicas que podían aplicarse nun combate deportivo sen un alto risco de lesións.
https://es.wikipedia.org/wiki/Judo
O meu comentario:

O judo e un deporte que, aínda que quizais non tan coñecido como o karate ou outras artes marciais, si que leva unha gran cantidade de asistentes aos lugares onde celebra os seus trofeos. Ademais, eu, como practicante deste deporte, creo que e un gran deporte que se se pode, nalgún momento, e unha oportunidade moi boa o practicalo.

Pazos Galegos

Estes aloxamentos singulares son unha boa opción para facer turismo rural e coñecer Galicia.

Lendas, contos e poesías situaron aos pazos no centro da cultura galega. A orixe destas construcións remóntase aos castelos e fortalezas medievais. A súa arquitectura é moi característica, con portóns, patio, hórreos, pombais, xardíns e murallas.
Estas casas esténdense ao longo de toda Galicia, aínda que destacan as situadas en catro grandes vales: as históricas Mariñas da Coruña e Betanzos; o fértil val do Salnés; o Val do Ulla, preto da cidade de Santiago de Compostela; e o Val do Fragoso, na zona sur de Galicia. Tamén podemos atopar algúns nos pequenos vales da comarca de Ourense.
Unha bonita contorna natural envolve aos pazos, en cuxos xardíns apreciamos estanques e fontes entre árbores centenarias e coidadas arbustos.
Se vas realizar o Camiño de Santiago, se es un amante da natureza ou se apostas por un turismo alternativo sen renunciar á comodidade e a un equilibrio razoable entre a calidade e o prezo dos servizos ofrecidos, estas construcións dos séculos  XVII e  XVIII son unha opción ideal para aloxarche.
https://www.spain.info/es/reportajes/vivir_en_palacios_pazos_gallegos.html
O meu comentario:

Os pazos, unhas estruturas dunha fama inferior a outras cousas propias de Galicia, pero que igualmente bastante característica. A palabra pazo, de feito buscada na famosa wikipedia fai directamente referencia a unha estrutura concretamente galega. Aínda que non son un usuario habitual das visitas a pazos, algunha vez visitei algún e, sinceramente, parécenme lugares moi bonitos que manteñen un pouco a esencia histórica e rústica da nosa terra.

Actriz

Cristina Castaño: “Como  pelirroja era a rara; pero todo cambiou aos 18 anos”
 0A actriz galega está de xira coa obra de teatro ‘Quen é o señor  Schmitt?’ e en breve verémola, de castaña, na serie ‘ Toy  boy’ de Antena 3
Cristina Castaño (Villalba, 1978) acaba de finalizar a rodaxe da primeira tempada da serie  Toy  boy, que se estreará proximamente en Antena 3. Pero o seu rostro está ligado á aloucada serie cómica A que se aveciña, onde durante sete anos interpretou á psicóloga Judith. O seu último papel no cinema foi na comedia Déixoo cando queira. A actriz  pelirroja prestou a súa imaxe na presentación da guía de recomendacións  posturales de  Aquilea Pernas Lixeiras.
https://www.lavanguardia.com/gente/20190727/463706288002/cristina-castano-toy-boy-la-que-se-avecina-quien-es-el-senor-schmitt.html

O meu comentario:

Ademais de "cousas vellas" como podería moita xente considerar a musical tradicional ou as vilas monumentais, Galicia tamén ten o seu talento. Así como Cristina Castaño, famosa por series como "A que se aveciña" ou "Toy Boy", hai outras tantas actrices e actores que, aínda que quizais non somos conscientes, son galegos así como esta, e fan papeis de gran peso en series de nivel nacional e incluso internacional.

Música tradicional

A música tradicional galega mantén a súa esencia e evoluciona co tempo!
Unha das cousas máis representativas de Galicia é a súa música. O tempo avanza sen deterse e todo tende a evolucionar. Iso si, sempre resulta vital que aquilo que posúe a “alma” dun determinado lugar permaneza no tempo, pero que, tamén, saiba evolucionar sen perder a súa esencia.

Pois ben, a música galega actual mantén as súas orixes, coas modificacións e adaptacións pertinentes que requiren os novos tempos.
https://www.apintegamarela.com/musica-gallega-actual-grupos

O meu comentario:

Así como o outro dia falabamos de que a gastronomía galega era unha das cousas mais representativas desta rexión, hoxe vamos falar un pouco sobre a musica, en concreto, a musica tradicional galega. Por todos e sabido que Galicia ten unha longa historia, dado que e un deses reinos antigos da península, daquelas cando os reis católicos empezaron a súa conquista, este reino xa estaba ai. Pois esta musica da que estamos a falar e unha musica que xa ven de épocas de aquel tempo, unha musica recoñecida especialmente polo seu son a gaitas, pandeiretas e diversos instrumentos propios desta nosa cultura.

Vilas Monumentais

AGaliza monumental preside a gran praza do bulicio peregrino e álzase na proa da cidade do mar. Refúxiase no colo verde do monte-atalaia dende onde contemplas a vila fermosa e tranquila, e no atrio da igrexa antiga e románica. Tamén é a fonte das ferventes augas… Faro que ilumina as tebras atlánticas… Cidade pétrea con rúas para o vagabundaxe… Círculo máxico e romano… Edificio maxestoso no que conflúen a espiral mística e a arquitectura do espírito… E o gran castelo que se alza sobre a vila medieval para presidir o val fértil.
https://galega.home.blog/2020/01/11/dia-4-vilas-monumentais/

O meu comentario:

A terra de Galicia e desas terras que se coñecen por varias cousas. tanto pode ser a súa gastronomía, o seu tempo frío, a súa paisaxe... hoxe falaremos da súa historia. Galicia e un antigo reino da península ibérica que foi gobernado por diversos pobos polo cal, así podemos dar explicacións a estas chamadas vilas monumentais, a súa idade e historia fan delas un lugar a visitar se estas interesado na historia.

Muller

O 11 de febreiro celébrase o Día internacional da muller e a nena na ciencia, e a iniciativa do mesmo nome, 11 de febreiro, quere axudar á  visibilización do traballo das profesionais de carreiras  STEM (acrónimo en inglés de ciencia, tecnoloxía, enxeñería e matemáticas) mediante unha serie de iniciativas por toda España. Buscan tamén contribuír á creación de roles femininos e a lograr a igualdade de xénero nos ámbitos científicos.

Muller tiñas que ser! recolle unha selección dalgúns dos descubrimentos e as achegas científicas que un conxunto de mulleres realizaron á ciencia ao longo de diferentes épocas da historia.

A exposición inclúe un apartado sobre mulleres científicas invisibles que, sendo as autoras de descubrimentos ou sendo colaboradoras decisivas neles, foron ocultadas polas súas parellas, os libros de historia ou as institucións,
https://www.cultura.gal/es/evento/41006/161/45789

O meu comentario:

En veces agradecese ver o avance da sociedade. Xa non so existe o dia da muller que oxalá non teñamos que seguir celebrando este dia, dado que indica unha diferenza social entre ambos os sexos. Pero ver como a muller ten un oco tamén na nosa ciencia e de agrado a verdade, xa que como sempre, vemos que a xente recoñece, ou fai que recoñece al menos que, tanto homes como mulleres, temos o dereito e fixemos avances por esta sociedade, e este dia e o claro indicador.

Gastronomía Galega

Arroz con leite A orixe do arroz con leite non se coñece ben. Hai rexistros en Europa e ata en Asia, o que está claro é que en Galicia é un das sobremesas estrela. A min ensinoume a miña avoa a receita familiar e foi a primeira sobremesa que aprendín a cociñar, cando apenas levantaba un metro do chan. É unha sobremesa deliciosa feito con arroz, leite, azucre, limón e canela, que se cocen a lume lento. Unha mestura sinxela pero increííble. Hai mil formas de facelo, pero o secreto é a paciencia, xa volo digo Augardente Bebida alcohólica imprescindible en Galicia para entrar en calor. Obtense a partir do bagazo, a pel da uva, que en Galicia tamén recibe o nome de “ bagazo”. Nas casas do rural galego cada familia elabora o seu propio “ augardente”, e para todos a súa receita é a mellor, claro. O augardente queima alá por onde pasa e só é apto para gargantas resistentes. O “augardente de bagazo” ou “bagazo galego” ten denominación de orixe, onde o augardente branca e o augardente de herbas son as dúas variedades máis coñecidas. É unha bebida peleona, transparente e densa que se adoita tomar ao final dunha comida ou aínda mellor, para preparar a auténtica queimada galega, para a que existe un auténtico ritual e todo!
Mouchos, coruxas, sapos e bruxas. Demos, trasgos e diaños,
espritos dás nevoadas veigas. Curvos, pintigas e meigas,
feitizos dás menciñeiras.
Podres cañotas furadas,
fogar dous vermes e alimañas.
Lume dás santas Compañas. Mal de ollo, negros meigallos,
cheiro dous mortos, tronos e raios…
https://www.mantelacuadros.com/diccionario-de-comida-gallega-y-platos-tipicos-de-galicia/

O meu comentario:

A gastronomía, ese enorme pracer que os galegos adoramos, o comer, con amigos, con familiares, sempre e un bo momento. Neste artigo podemos ver como dúas cousas bastante típicas da cultura galega se xuntan. Pero isto non é o único. Tamén temos os marabillosos callos, o noso caldo, o cocido ou a empanada galega, polo que, se se pode, Galicia sempre e un lugar moi bo pola súa gastronomía.

Ecoloxia e Medio Ambiente

"-Evoluciona ben a concienciación ambiental en Galicia?
- Sinceramente, creo que é un desastre. Hai excepcións, pero son as mínimas. Falta, á miña entender, un gran movemento asociativo que, por encima de ideoloxías políticas, traballe polo ben común. É necesario que deixemos de crear  grupúsculos illados, enfrontados, e que desenvolvamos ese 80%  ou  90% no que coincidimos e deixemos de  disgregarnos enfrontados por esas diferenzas mínimas. Algo así como o que pasa coas  fragmentadas esquerdas políticas."
http://vidasana.org/noticias/fundacin-galicia-verde-ecologia-transversal-y-holistica

O meu comentario:

O medio ambiente. Esa cousa que hoxe en día tanto nos preocupa a todos dado os problemas co quecemento global. Pero que facemos nos para evitalo? Pois como ben se pode ver na explicación do fragmento anterior, estamos bastante mal no que e a concienciación sobre o quecemento global. Aínda así, estou de acordo en que, se facemos un esforzo e nos unimos nesto, seremos capaces de aportar como sociedade para deter este cambio no noso planeta e salvalo, tanto da calor, como da contaminación.

Arte e artesania

"A Fundación Artesanía de Galicia regresa ao encontro de decoración  Formex cunha colección de pezas de artesanía tradicional e contemporánea na que participan 51 profesionais do sector, dos cales 18 son novidades no evento. A Consellería de Economía, Emprego e Industria aposta con esta iniciativa, na que participa desde 2013, polo impulso á promoción exterior e a procura de novos mercados neste ámbito"

https://artesaniadegalicia.xunta.gal/es/actualidad/noticias/la-xunta-promociona-la-artesan-a-de-galicia-en-la-feria-de-referencia-del-dise-0

O meu comentario:

O arte de Galicia ven dende moito tempo atrás. Xa nos pobos prehistóricos tallaban na pedra os famosos petróglifos, así como arte algo mais complexa como as pintadas nas paredes. Na artesanía tamén se manexaban distintos recipientes de barro. Hoxe en dia estas practicas seguen manténdose, xa que a artesanía de barro e moi prezada e o arte rupestre, aínda que xa non se practica, si que se conservan algúns exemplares en diversos sitios.

Paisaxes naturais

"Todo canto poidas desexar: lagoas, ríos como o cristal, maxestosos saltos de auga no profundo dun bosque virxe e océanos cheos de vida. Falabamos do Paraíso?"
https://www.turismo.gal/que-visitar/espazos-naturais?langId=es_ES

O meu comentario:

Como habitante de terras galegas, teño que dicir que este lugar, aínda que vindo de min se sinta dicir isto como algo narcisista, ten unha natureza máxica. Creo que tanto as súas costas, así como as súas montañas e montes, son preciosos, e e por isto que creo que lugares tan bonitos como as praias do eume ou a das catedrais, poden ser un lugar marabilloso para visitar e disfrutar destas máxicas terras nosas.

Lusofonia

A lusofonía é o conxunto de países que teñen como lingua oficial o portugués, que é lingua oficial en oito países: Portugal, Brasil, Cabo Verde, Guinea- Bissau, Angola, Mozambique, Timor Oriental e San Tomé e Príncipe. Existen rexións de distintos países onde o idioma portugués é o oficial.
https://es.wikipedia.org/wiki/Lusofon%C3%ADa

O meu comentario:

Sobre a lusofonia creo que esta todo ben explicado. Pero aínda así creo que compre aclarar o que é dado que moita xente ignora o significado deste termo. Como se pode ver, entendemos por lusofonia ao conxunto de países falantes do portugués.Creo que isto e algo a mencionar dado que, a pesar desta definición, hai xente que nos inclúe no grupo da lusofonia aos galegofalantes dado que, dada a nosa proximidade a este idioma, seriamos case como parte del, permitíndonos comunicarnos con case once millóns de persoas no mundo de xeito aceptable.

Serie de television

"Moi boa produción (...) Un arranque cheo de ritmo engancha ao espectador a unha historia que transcorre con bo pulso, sen decaer, e cun acento galego pouco frecuente na televisión nacional que dá gusto escoitar."
Natalia Marcos: Diario O País
"É unha produción moi coidada, moi efectiva, moi ben debuxado o clima daquela Galicia en que os traficantes de tabaco comezaron a pasarse ao narcotráfico"
Ferran  Monegal: Diario O Xornal
"O primeiro episodio (...) era bo (...) Agora só falta que a dirección de Carlos Sedes non baixe o listón porque manexa moi ben a presentación de personaxes e a atmosfera das reunións da cooperativa de contrabando."
Pere  Solà  Gimferrer: Diario A Vangarda
"Unha ficción máis que digna para unha cadea xeneralista, cun despregamento de produción e escenarios impresionante, cunha proposta visual  adictiva e con moito ritmo (...) Só pedimos que 'Fariña' sexa fiel a este primeiro episodio e manteña estes ingredientes."
Víctor M. González:  GQ Revista
"Droga televisiva da boa (...) máis aló do orzamento (...) Fariña non ten nada que envexar [a Narcos] (...) Este capítulo piloto é unha delicia."
Daniel  Jabonero: O Español
https://www.filmaffinity.com/es/film493464.html

O meu comentario:

Onte xa falei de Fariña, do libro. Pero non so o libro e una boa explicación, senón que, como se ve nas criticas, e claramente unha marabillosa adaptación a pantalla das nosas casas. Esta serie esta en castelán dado a súa canle de retransmisión, pero igualmente, non faltan as expresións galegas nela, nin a propia caracterización deste pobo noso. Para min, unha gran serie e coma onte, todo o que supón ter unha serie así sobre a túa terra e aínda así deixala ai porque foi o noso pasado, o pasado da nosa terra, e non se pode ocultar iso.

Libro

Coca, farlopa, perico, merca, Fariña.Nunca Galicia comercializou un produto con tanto éxito. Aínda que agora pareza un pesadelo afastado, nos anos 90 o 80 por cento da cocaína desembarcaba en Europa polas costas galegas. A través de testemuños directos de capos, pilotos de planadoras, arrepentidos, xuíces, policías, xornalistas e nais de toxicómanos, Nacho Carretero retrata con minuciosidade esta paisaxe criminal. Fariña inclúe, ademais, un repaso inédito polos clans que seguen operando hoxe en día.
https://www.casadellibro.com/libro-faria-historia-e-indiscreciones-del-narcotrafico-en-galicia/9788416001460/2598167 O meu comentario:

Fariña, o nome que se lle da para falar mais encubertamente a esa substancia que a maioría de nos coñece de oídas, a cocaína. Este libro, así como a adaptación (da que falarei outro dia) na televisión, paréceme un gran acto por parte do autor xa que, a pesar de non ser una cousa da que estar orgulloso, si que me parece que o feito de recoñecer que existiu e existe iso na nosa comunidade e todo un feito de valentía. Toda unha obra a verdade.

Cine

Os primeiros minutos de 'O que arde' son dunha beleza abafadora. No medio da noite, apenas iluminados por uns focos  cegadores, os ' bulldozer' arrincan a vexetación dun bosque, como monstros metálicos. Unha árbore tras outro se inclinan e caen cunha delicadeza tráxica. As raíces se  desarraigan do chan cun renxido xordo e os xigantes vanse  desmayando en picado sobre as súas copas, como aristócratas ebrias. A cámara mira de lonxe,  hipnotizada por unhas imaxes tan plásticas e  telúricas como evocadoras de algo moito máis grande que nós mesmos. E de aí, Oliver Laxe trasládase ás antípodas, aos despachos dun xulgado nos que o expediente dun home pasa de man en man —porque as administracións non teñen cara—: é o de Amador Coro. O pirómano.

https://www.elconfidencial.com/cultura/cine/2019-10-11/o-que-arde-oliver-laxe_2277556/

O meu comentario:

A película “O que arde” é unha película bastante recente da nosa cultura. Ambientada nos nosos montes paréceme unha película entretida, aínda que o final sexa un tanto abrupto e sorprendente. Sinceramente, se es alguén con un sentido do arte agudo, ou simplemente un afeccionado ao cine, recoméndoche a película. Se tan so buscas acción e as típicas películas de aventuras de hoxe en dia, esta película non e para ti.

Mar

A costa peninsular galega conta con 1.498 quilómetros distribuídos da seguinte maneira: 144 km na provincia de Lugo, 956 km na provincia da Coruña e 398 km na provincia de Pontevedra (exclúense desta medición as illas e illotes pertencentes á comunidade galega). O litoral galego ten multitude de entrantes e saíntes e illas pequenas, e en xeral é escarpado ou con descensos pouco suaves. Alternan lugares con características diferentes, como Corrubedo nas Rías Baixas ou a Rasa Cantábrica na Mariña de Lugo: o primeiro, un lugar de características dunares nunha costa de perfil baixo, e o segundo, unha zona de deposición xeolóxica elevada sobre o seu nivel orixinal.
https://es.wikipedia.org/wiki/Geograf%C3%ADa_de_Galicia

O meu comentario:

A costa galega. Un océano inmenso que se abre ante os ollos de moitos de nos, pero que non todos sabemos apreciar. Tras varios anos vivindo preto dela, podo dicir, sen lugar a dubidas, que e un moi bonito lugar, as distintas covas e tipos de praias que se estenden ao redor de Galicia, cun mar precioso aínda que frío. Creo que as costas desta comunidade son dignas de ver, e, se calquera dia se ten tempo, pasar unha tarde ou unha maña nelas, aproveitando as vistas e as augas deste fermoso lugar.

Monicreques

Un novo festival naceu en Galicia, concretamente na poboación de Teo, preto de Santiago de Compostela, que dedica a súa primeira edición ao patrimonio ibérico dos monicreques tradicionais. O Concello de Teo acollerá entre o 7 e o 9 de decembro a primeira edición de Titiriberia, todo un maratón de representacións e actividades cos monicreques tradicionais da Península como eixo. O Pericu catalán, os Roberto portugueses, o Don Cristóbal andaluz e, inevitablemente o Barriga Verde galego, danse cita nun programa que mestura entretemento e reflexión e que achega sete espectáculos, dez funciones e diferentes actividades sobre estes espectáculos populares.
http://www.titeresante.es/2016/12/titiriberia-festival-en-galicia-dedicado-a-los-titeres-tradicionales-ibericos/

O meu comentario:

Os monicreques. Esas simpáticas figuriñas que todos algunha vez seguramente viramos na nosa vida, que fan tanta graza a os nenos. E como non, en Galicia non é menos. Aquí, na terra galega, os monicreques teñen varios eventos dedicados a eles, os cales animan a poboación coas súas grazas e parvadas.  A min persoalmente fanme graza, parécenme uns bonecos a mar de graciosos moitas veces e paréceme todo un arte ao seu xeito o facer rir aos nenos ou xa non tan nenos con simples bonecos.

Divulgación

"Nos 90, o 62 % da poboación de máis de 15 anos aprendera a falar en galego. Esa porcentaxe caera 19 puntos no 2013, cun 43 % de habitantes co galego como lingua inicial. O que perdía o galego foino gañando o castelán. Hai hoxe un 30 % de galegos maiores de 15 anos que aprenderon a falar en castelán, cando hai 20 anos esa cifra era do 26 %. A resposta ambas a dan agora un de cada catro galegos. Nos 90 eran o 11 %. Se se ten en conta á poboación de entre 5 e 65 anos, xa hai máis persoas que teñen o castelán como lingua inicial (38 %) que o galego (34 %)."
https://www.lavozdegalicia.es/noticia/galicia/2018/09/29/datos-uso-gallego-castellano-demuestran-toni-canto-razon/0003_201809G29P6991.htm

O meu comentario:

A gráfica fala de por si. O galego parece estar nun declive no que se refire á súa fala común. O galego, lingua fermosa como poucas, creo que se debería coidar máis, non necesaria falala constantemente, pero normalizala xa que hoxe en dia o raro e escoitar a un mozo falar galego en vez de castelán.

Aínda así, existen varias organizacións que se dedican á, entre outras cousas, promover o galego, polo que aínda hai unha posibilidade de mellorar esta situación.

Ciencia

A investigadora Rita García Seoane, pertencente á agrupación Cretus da USC, presentou recentemente na súa tese de doutoramento unha nova proposta sobre a potencialidade das macroalgas para o seguimento e control da contaminación, alén de afondar na mellora e definición de novos métodos para a súa aplicabilidade. A análise das algas é unha técnica que vén empregándose dende hai máis de medio século para proporcionar unha estima realista do impacto de certos contaminantes no medio acuático. Porén, na actualidade aínda se detecta a carencia de protocolos estandarizados que describan como deberían aplicarse estas técnicas.

“Dado que a contaminación por metais, metaloides e nutrientes provoca unha degradación constante dos ecosistemas costeiros e mariños, a vixilancia e a avaliación da calidade do medio están a converterse nunha prioridade a nivel mundial, con medidas e estratexias lexislativas para mitigar o impacto da contaminación, así como protexer e conservar os ecosistemas”, sinala a bióloga. “A análise das algas proporciona unha estima realista do impacto deses contaminantes no medio acuático, pois moitos deles son persistentes e poden ser tóxicos e susceptibles de biomagnificarse nas cadeas tróficas” apunta.

Unha das principais razóns polas que as algas aínda non están incluídas en programas de monitoraxe ambiental é a falta de protocolos estandarizados que describan como deberían aplicarse estas técnicas. “Diferentes autores levan empregando unha ampla variedade de métodos, a inmensa maioría pouco consensuados e sen criterio científico”, explica García Seoane. Neste senso, o obxectivo primordial do estudo consistiu na realización dunha avaliación exhaustiva dos aspectos básicos da metodoloxía empregada nos estudos de monitoraxe de contaminantes utilizando macroalgas, a fin de fomentar o uso destes organismos en estudos extensivos regulados pola lexislación medioambiental vixente.

https://www.gciencia.com/medioambiental/protocolo-contaminacion-algas/

O meu comentario:
A pesar do que poida parecer, Galicia ten unha ampla base científica, tanto no referente as augas (como pode ser o contido e os estudos sobre esta) como no ámbito agrícola e de montaña. A xente quizais non este ao tanto das novas científicas tanto como poden estar ao tanto da política ou os deportes, pero aínda así, creo que isto e un gran desacerto por parte da comunidade. De todas formas, hai sitios aínda onde a ciencia e un dos principais puntos a tratar. Como se mencionou anteriormente, A Coruña conta con tres grandes museos científicos, o cal e de agrado ao pensar que non se perdeu del todo a vista da ciencia, aínda que non sexa completamente propia.

Museos

"Domus foi o primeiro museo interactivo do mundo dedicado ao ser humano, e é o segundo dos tres Museos Científicos Coruñeses.
O edificio, obra do arquitecto xaponés Arata Isozaki, ten máis de 150 módulos interactivos para divertirse e reflexionar sobre as características da especie humana."
http://www.coruna.gal/mc2/es/domus?argIdioma=es

O meu comentario:

Galicia, terra fría e pequena, pero aínda así, no seu interior alberga espazo para acoller diversos carácteres propios da súa cultura. Entre estes atópanse os seus museos, diversos canto menos. Hoxe falaremos da DOMUS ou “casa do home”. Para min é un lugar canto menos peculiar e belo ao seu xeito, dado que neste espazo, podemos atopar moita información e curiosidades sobre o noso propio corpo, o corpo humano e, ademais, de xeito interactivo. Paréceme un lugar moi bo para visitar al menos unha vez na vida se se ten a oportunidade. Atopase na cidade da Coruña, e é un dos tres grandes museos desta cidade, aínda que agocha algúns museos máis pequenos no seu interior a cidade herculina.